Η
απιστία είναι μια δύσκολη κατάσταση τόσο γι' αυτόν που απατήθηκε όσο
και γι' αυτόν που απάτησε. Ο θυμός και η απώλεια εμπιστοσύνης
συγκρούονται με τις τύψεις, τις ενοχές και την ντροπή.
Η σχέση μετά την απιστία βγαίνει τραυματισμένη και ο γάμος χρειάζεται
χρόνο για να επουλώσει τις πληγές του κι αυτό γίνεται συνήθως με τη
βοήθεια ειδικού. Δεν είναι λίγες και οι περιπτώσεις όπου η απιστία
έρχεται να «σφραγίσει» βαθύτερα προβλήματα σε ένα γάμο, ο οποίος αμέσως
μετά διαλύεται.
Το σίγουρο όμως είναι ότι τα περισσότερα επεισόδια δεν είναι τυχαία.
Συνήθως συμβαίνουν γιατί κάτι δεν πάει καλά στη σχέση. Σε αυτές τις
περιπτώσεις αναγνωρίζονται λανθασμένα κάποιοι ρόλοι του θύτη, που είναι
αυτός που απιστεί, και του θύματος, που είναι ο απατημένος. Ρόλοι που
δεν είναι απόλυτοι, αφού η απιστία συνήθως είναι απόρροια κάποιου
προβλήματος που στιγματίζει τη σχέση.
Πάντα υπάρχει μια
Τι είναι εκείνο που κάνει κάποιον ή κάποια να επιθυμεί παροδικές ερωτικές περιπέτειες ή ακόμη και μια κρυφή σχέση;
Στις περισσότερες περιπτώσεις τα αίτια βρίσκονται σε προβλήματα που
υπάρχουν στη σχέση του ζευγαριού. Είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου ο
σύζυγος αναζητεί άλλο ερωτικό σύντροφο με ελαφριά καρδιά και μόνο για
λόγους ευχαρίστησης.
Υπάρχει και η περίπτωση της επιβεβαίωσης και της ανάγκης ενός ατόμου να
νιώθει επιθυμητός από το άλλο φύλο. Επίσης κάποιες φορές η περιέργεια
για το άγνωστο και η γοητεία του απαγορευμένου μπορεί να οδηγήσει στην
απιστία. Άλλοι παράγοντες μπορεί να είναι η χαμηλή αυτοεκτίμηση, η
ανασφάλεια, η απουσία αγάπης στη σχέση ή ακόμη και ο επηρεασμός από το
κοινωνικό περιβάλλον, το οποίο μπορεί να ανέχεται την απιστία και να τη
συγχωρεί. Συνήθως όμως υπάρχουν προβλήματα τα οποία οδηγούν στην
απομάκρυνση και δημιουργούνται έτσι οι προϋποθέσεις για την ανάπτυξη της
εξωσυζυγικής σχέσης.
Πόσο συχνή είναι
Σύμφωνα με έρευνες, το 90% του πληθυσμού δεν θεωρεί αποδεκτή τη
συζυγική απιστία. Παρ' όλα αυτά, άλλες έρευνες έχουν δείξει ότι το 15% των
γυναικών και το 25% των αντρών είχαν έστω και μία εξωσυζυγική σχέση, ενώ
μελέτες έχουν δείξει ότι το 19% των γυναικών και το 32% των αντρών
έχουν ή θα ήθελαν να έχουν εξωσυζυγική σχέση.
Η εξομολόγηση
Ο λαός μας λέει «αμαρτία εξομολογούμενη δεν είναι αμαρτία». Ισχύει όμως
αυτό στην περίπτωση της απιστίας; Στις περισσότερες περιπτώσεις η
αποκάλυψη της είναι τυχαία ή ο απατημένος σύντροφος έχει υποψίες από τη
συμπεριφορά του άλλου. Λίγες έως ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις όπου ο
σύζυγος ή ο σύντροφος αποκαλύπτει μόνος του το ένοχο μυστικό, και αυτό
συνήθως γίνεται για να σημάνει και την αποχώρηση του από τη σχέση.
Το πότε και το αν θα πρέπει να αποκαλύπτεται η απιστία παραμένει ένα
μεγάλο ερώτημα. Ο φόβος να μην χαλάσει ο γάμος και η αντίδραση του
απατημένου είναι οι μεγαλύτερες αναστολές. Το ζευγάρι θα πρέπει να έχει
βαθιά σχέση ειλικρίνειας και ωριμότητας για να αντέξει μια τέτοια
εξομολόγηση. Η οικειοθελής αποκάλυψη της αλήθειας «απενοχοποιεί» αυτόν
που απάτησε, αφού θα διώξει από μέσα το βαρύ μυστικό που τον γέμιζε
ενοχές. Ακόμη όμως και σε αυτή την περίπτωση ο προδομένος σύντροφος
πληγώνεται βαθιά και τον πλημμυρίζουν αισθήματα απόρριψης, θυμού, ενώ
μπορεί να φτάσει στο σημείο να ρίξει όλες τις ευθύνες στον εαυτό του. Το
σίγουρο όμως είναι ότι μετά από μια τέτοια αποκάλυψη η σχέση χρειάζεται
δουλειά και χρόνο.
Η ψυχολογία των δύο πλευρών
Η απιστία είναι μια οδυνηρή κατάσταση με έντονα συναισθήματα και από τις
δύο πλευρές, αλλά κυρίως από αυτόν που απατήθηκε. Αυτοί που
τραυματίζονται ακόμη περισσότερο είναι οι απατημένοι σύζυγοι ή σύντροφοι
που έδειχναν μεγάλη εμπιστοσύνη και που δεν υποπτεύονταν καθόλου ότι
κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί. Η οδύνη τους είναι μεγάλη και νιώθουν
συναισθήματα τα οποία αρχικά πιστεύουν ότι θα κρατήσουν για πάντα.
Αυτός που απατήθηκε μπορεί να παρουσιάσει έντονο θυμό, αίσθημα απώλειας,
αυτοκατηγορία, συμπτώματα κατάθλιψης, τουλάχιστον κατά την πρώτη φάση.
Στη συνέχεια θα περάσει σε ένα δεύτερο στάδιο με λιγότερη συναισθηματική
φόρτιση, κατά το οποίο θα προσπαθήσει να κατανοήσει τους λόγους της
απιστίας. Και, αν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για τη διατήρηση της σχέσης ή
του γάμου, τότε μπορεί να υπάρξει κι ένα τρίτο στάδιο, όπου με πολλή
δουλειά θα έρθει η συγχώρεση και η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης.
Τα συναισθήματα είναι πολλές φορές έντονα και σε αυτόν που απιστεί όχι
μόνο με την αποκάλυψη της απιστίας αλλά και πριν. Συχνά μάλιστα γεννάται
το ερώτημα αν πραγματικά άξιζε τον κόπο. Τα ψέματα, οι πρόχειρες
δικαιολογίες, η προσπάθεια απόκρυψης της αλήθειας δημιουργούν συνήθως
μια δυσάρεστη κατάσταση, άγχος, φόβο, τύψεις και αγωνία. Συναισθήματα
που δυσκολεύουν τα πράγματα και στην εξωσυζυγική σχέση. Αν μάλιστα αυτή
είναι μόνιμη και όχι παροδική, η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο δύσκολη
όταν το τρίτο άτομο αρχίζει να έχει απαιτήσεις. Με την αποκάλυψη της
αλήθειας όταν μάλιστα αυτός που απιστεί δεν θέλει να χαλάσει το γάμο
του, νιώθει οδύνη, τύψεις και αυτοκατηγορείται συνεχώς.
Πότε διαλύεται ο γάμος
Ένας μεγάλος αριθμός γάμων και σχέσεων διαλύονται μετά από ένα τέτοιο
επεισόδιο. Στα ζευγάρια αυτά συνήθως υπάρχει ψυχική απομάκρυνση, έλλειψη
επικοινωνίας, εχθρότητα ή και κακή σεξουαλική ζωή. Στις περιπτώσεις
αυτές η απιστία είναι το τελικό χτύπημα στη σχέση που ήδη είχε πολλά
προβλήματα. Στην ουσία το συναισθηματικό διαζύγιο έχει συμβεί πολύ καιρό
πριν το νομικό. Όταν μάλιστα η απιστία δεν είναι ευκαιριακή και
παροδική, συνήθως υπάρχει ένα τρίτο πρόσωπο που περιμένει.
Για να σωθεί ο γάμος
Παρά τη σοβαρότητα του προβλήματος, η μεγάλη πλειοψηφία των ζευγαριών
διατηρεί τη σχέση ή προσπαθεί να την κρατήσει μετά την απιστία. Μάλιστα
φαίνεται ότι σε πολλά ζευγάρια οι σχέσεις μετά την απιστία μπορούν να
γίνουν πιο στενές και πιο ειλικρινείς. Οι στατιστικές δείχνουν ότι τα
ζευγάρια που καταφεύγουν σε ειδικούς μετά από ένα τέτοιο επεισόδιο έχουν
περισσότερες πιθανότητες να επιλύσουν το πρόβλημα και να σώσουν το γάμο
ή τη σχέση.
Για να αποκατασταθεί όμως μια συζυγική σχέση θα πρέπει να το επιθυμούν
και οι δύο σύζυγοι και θα πρέπει να ξέρουν ότι χρειάζεται σκληρή δουλειά
και χρόνος. Στις περιπτώσεις που υπάρχει θέληση να ξεπεραστεί το
πρόβλημα έχει υπολογιστεί ότι χρειάζονται τουλάχιστον δύο χρόνια για να
επουλωθούν οι ψυχικές πληγές.
Αν υπάρχει μια καλή και ειλικρινής σχέση, διάλογος και κατανόηση,
αφοσίωση στα παιδιά και κοινοί στόχοι, τότε υπάρχουν σοβαροί λόγοι να
προσπαθήσει το παντρεμένο ζευγάρι να κρατήσει τη σχέση του. Πολλές φορές
οι σύζυγοι αποφασίζουν από κοινού να προσπαθήσουν να ξεπεράσουν αυτό
που συνέβη προς χάρη των παιδιών και των κοινών τους στόχων.
Της Έλσας Συμεωνίδου
Με τη συνεργασία της Αλεξάνδρας Καππάτου, ψυχολόγου- παιδοψυχολόγου,
διευθύντριας του Ψυχοδιαγνωστικού και Συμβουλευτικού Κέντρου
www.myworld.gr
Ωραία όλα εκείνα τα
πολιτισμένα περί της μονογαμίας ως «κοινωνικής σύμβασης», της συγχώρεσης
του παραστρατήματος, αν αυτό δεν ήταν αποτέλεσμα έρωτα, προκειμένου να
σωθεί η σχέση και του «δε θα ήθελα να το μάθω αν επρόκειτο καθαρά και
μόνο για σεξ» που λέγαμε σε ένα παλαιότερο άρθρο για την απιστία, στην
πράξη, όμως, όλοι θέλουμε να ξέρουμε –ιδιαίτερα όταν υποψιαζόμαστε ότι
το έτερον ήμισυ μπορεί να μας απατά– αν μη τι άλλο για να πάρουμε τις
αποφάσεις μας για το μέλλον της σχέσης –οι οποίες, και επιτρέψτε μου τη
γενίκευση, σπάνια είναι πολιτισμένες και βασισμένες στη διαπίστωση ότι η
μονογαμία αποτελεί απλά μια κοινωνική σύμβαση και τίποτα παραπάνω.
Πώς, όμως, θα το καταλάβουμε, τουλάχιστον όσοι δε διαθέτουμε το χάρισμα
της έκτης αίσθησης ή την… τύχη των «φίλων» που θα τρέξουν να μας πουν τα
νέα; Όχι δύσκολα. Υπάρχουν αρκετά αδιάψευστα σημάδια που όταν
εμφανίζονται –ιδιαίτερα δύο ή περισσότερα μαζί– κρούουν τον κώδωνα του
κινδύνου. Όσοι (θεωρούν ότι) διακατέχονται από αισθήματα ανωτερότητας
και… «πολιτισμού» μπορούν να μη συνεχίσουν την ανάγνωση.
* Η αποφυγή κάθε είδους επισκέψεων, συναντήσεων και εξόδων με τους
φίλους και την οικογένειά σας από την πλευρά του/ της συντρόφου σας
–ιδιαίτερα αν μέχρι πρότινος τέτοιες συναντήσεις κανονίζονταν συχνά,
χωρίς κανένα πρόβλημα– μπορεί να είναι ένδειξη τύψεων από την πλευρά
του/ της. Αν αποφεύγει να δει τους φίλους και την οικογένειά σας, με
τους οποίους μέχρι πρόσφατα τα πήγαινε περίφημα, μάλλον δεν είναι επειδή
τους βαρέθηκε –είναι επειδή ντρέπεται να τους βλέπει να του/ της
φέρονται σαν οικογένεια, ενώ εκείνος-η σας απατά.
* Γκρινιάζει διαρκώς. Αντίθετα απ’ ότι θα περιμένατε, η συνεχής γκρίνια
για ό,τι λέτε ή κάνετε είναι, σύμφωνα με τους ψυχολόγους, ένδειξη της
υποσυνείδητης προσπάθειας που καταβάλει να δικαιολογήσει στον εαυτό του/
της τις πράξεις του/ της. Αν κάθε προσπάθεια επικοινωνίας αποτυγχάνει
γιατί εσείς στα μάτια του/ της «έχετε αλλάξει», αυτόματα οι τύψεις
μειώνονται, καθώς η απιστία, στο μυαλό του «ενόχου», είναι
δικαιολογημένη: δε φταίει μόνο εκείνος-η, φταίτε κι εσείς που δεν του/
της κάνετε πια.
* Και τι είναι χειρότερο από κάποιον που γκρινιάζει διαρκώς; Κάποιος ή
κάποια που δε φαίνεται να προσέχει καν ότι είστε εκεί. Αν ξαφνικά ο/ η
σύντροφός σας δε δείχνει να ενδιαφέρεται για τη γνώμη σας, δεν
παραπονιέται ότι δεν τον/ την προσέχετε αρκετά, δεν τον/ την πειράζει να
μην τον/ την συνοδεύσετε στα γενέθλια του κολλητού, το γάμο του
ξαδέρφου ή το πάρτι της εταιρείας, δε δίνει την ίδια σημασία ή δε
φαίνεται να συμμετέχει καν σε κοινούς κώδικες επικοινωνίας που είχατε
αναπτύξει και αδιαφορεί πλήρως για τις μικρές, καθημερινές σας συνήθειες
και διαφωνίες που μέχρι πρότινος τον/ την έκαναν έξαλλο-η, μάλλον η
σκέψη του/ της είναι τόσο προσηλωμένη κάπου αλλού, που δεν παρατηρεί καν
την ύπαρξή σας.
* Μιλά συχνά για κάποια-ον που δεν ανέφερε πριν. Αν ο… συνένοχος είναι
κάποιος από το κοντινό περιβάλλον του/ της συντρόφου σας –για
παράδειγμα, ένας συνάδελφος ή κάποιος από τα μαθήματα χορού/ κωπηλασίας/
σκι/ τένις– που δικαιολογείται να συναντά καθημερινά, το όνομά του/ της
θα αρχίσει να αναφέρεται σε αρκετές συζητήσεις χωρίς προφανή λόγο και
αιτία. Οι αθώες διηγήσεις για την ημέρα στο γραφείο/ γυμναστήριο/
κολυμβητήριο κλπ θα περιλαμβάνουν σχεδόν πάντα το άτομό του/ της, πρώτον
γιατί βρίσκεται συνεχώς στο μυαλό του/ της συντρόφου σας, και δεύτερον
για το «ξεκάρφωμα» –αν έτρεχε κάτι μεταξύ τους δε θα σας άφηνε να το
υποπτευθείτε αναφέροντάς τον/ την διαρκώς, σωστά; Λάθος. Και μάλιστα
μεγάλο.
* Ανανεώνει τη σχέση πάθους που είχε με το κινητό όταν το πρωτοπήρε.
Ήτοι, κινητό στην τουαλέτα, κινητό δίπλα στο κρεβάτι, κινητό πάνω στο
τραπέζι στο εστιατόριο που τρώτε. Ακόμα χειρότερα, απενεργοποιημένο ή
«στο αθόρυβο» κινητό χωρίς προφανή λόγο. Ή μάλλον, με πολύ προφανή λόγο:
για να μην το ακούσετε όταν θα χτυπάει στις 3.00 τα ξημερώματα μήνυμα
που θα λέει «μου λείπεις».
* Αρχίζει να προσέχει τον εαυτό του/ της πολύ περισσότερο απ’ ότι
προηγουμένως. Για παράδειγμα, γράφεται γυμναστήριο, βάφεται τα χαράματα
για να πάει στο γραφείο, αρχίζει αυστηρή δίαιτα, αγοράζει καινούρια
ρούχα –αυτό προφανώς ισχύει μόνο για τους άνδρες, οι γυναίκες το κάνουν
ούτως ή άλλως–, βάζει τακούνια και άρωμα για να πάει για ψώνια, αλλάζει
κούρεμα… Ακόμα χειρότερα, κάνει όλα τα παραπάνω χωρίς να ρωτάει τη γνώμη
σας –π.χ. επιστρέφοντας από το κομμωτήριο δε ρωτάει «σου άρεσε
περισσότερο το προηγούμενο χρώμα/ χτένισμα;» όπως συνήθως, ούτε
ενδιαφέρεται αν προσέξατε το νέο του/ της look.
* Αποφεύγει να απαντά στις ερωτήσεις σας σχετικά με την ημέρα του/ της,
δεν έχετε σχεδόν ποτέ ξεκάθαρη εικόνα του προγράμματός του/ της και δεν
κλείνει ραντεβού μαζί σας παρά μόνο μια δυο ώρες πριν, αντίθετα με
παλιότερα. Με άλλα λόγια, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο της συνάντησης με
τον/ την άλλον-η, για όσο το δυνατόν περισσότερο γίνεται, και
κανονίζει, τελικά, μαζί σας όταν οι πιθανότητες για συνάντησή τους έχουν
μειωθεί στο ελάχιστο. Και, βέβαια, φροντίζει να απαντά γενικά και
αόριστα για το πού ήταν και τι έκανε αν τον/ την έχει ήδη συναντήσει, ή
να επαναλαμβάνει τις ερωτήσεις σας πριν τις απαντήσει –κλασσική μέθοδος
εξοικονόμησης χρόνου για τη σύνταξη του καλύτερου δυνατού ψέματος.
* Γίνεται ξαφνικά αυτόνομος-η. Εκεί που πάντα μιλούσε για «εσάς» στο
πρώτο πληθυντικό –θα βγούμε με τον τάδε, μας κάλεσαν στο πάρτι, μας πήρε
τηλέφωνο η μαμά σου– τώρα μιλά στο πρώτο ενικό για τα σχέδια και τις
δραστηριότητές του/ της, τα οποία περισσότερο ανακοινώνει παρά συζητά
μαζί σας. Αν, μάλιστα, αποφεύγει τα μακροπρόθεσμα σχέδια –όπως το πού θα
πάτε διακοπές το καλοκαίρι– μπορείτε ελεύθερα να ανησυχήσετε ότι η
απιστία του/ της δεν είναι μια επιπόλαια περιπέτεια της μιας νύχτας.
* Έχει χάσει κάθε διάθεση για σεξ –μαζί σας. Αν μέχρι χθες κάνατε
ολονυχτίες κάτω από τα σεντόνια και τώρα κάθε βράδυ που ξαπλώνει μαζί
σας έχει πονοκέφαλο/ νυστάζει/ είναι κουρασμένος-η, μάλλον για την
κούραση δε φταίει ο υπερβολικός φόρτος εργασίας, αλλά το γεγονός ότι
περνά πολλές ώρες κάτω από τα σεντόνια κάποιου άλλου.
Η.Κ.
Δημοσίευση | 18 Απριλίου 2008
Διαβάστε περισσότερα στο:
http://www.in2life.gr/everyday/modernlife/article/152154/apistia-9-tropoi-na-thn-anakalypsete.html
Πηγή: www.in2life.gr
Ωραία όλα εκείνα τα
πολιτισμένα περί της μονογαμίας ως «κοινωνικής σύμβασης», της συγχώρεσης
του παραστρατήματος, αν αυτό δεν ήταν αποτέλεσμα έρωτα, προκειμένου να
σωθεί η σχέση και του «δε θα ήθελα να το μάθω αν επρόκειτο καθαρά και
μόνο για σεξ» που λέγαμε σε ένα παλαιότερο άρθρο για την απιστία, στην
πράξη, όμως, όλοι θέλουμε να ξέρουμε –ιδιαίτερα όταν υποψιαζόμαστε ότι
το έτερον ήμισυ μπορεί να μας απατά– αν μη τι άλλο για να πάρουμε τις
αποφάσεις μας για το μέλλον της σχέσης –οι οποίες, και επιτρέψτε μου τη
γενίκευση, σπάνια είναι πολιτισμένες και βασισμένες στη διαπίστωση ότι η
μονογαμία αποτελεί απλά μια κοινωνική σύμβαση και τίποτα παραπάνω.
Πώς, όμως, θα το καταλάβουμε, τουλάχιστον όσοι δε διαθέτουμε το χάρισμα
της έκτης αίσθησης ή την… τύχη των «φίλων» που θα τρέξουν να μας πουν τα
νέα; Όχι δύσκολα. Υπάρχουν αρκετά αδιάψευστα σημάδια που όταν
εμφανίζονται –ιδιαίτερα δύο ή περισσότερα μαζί– κρούουν τον κώδωνα του
κινδύνου. Όσοι (θεωρούν ότι) διακατέχονται από αισθήματα ανωτερότητας
και… «πολιτισμού» μπορούν να μη συνεχίσουν την ανάγνωση.
* Η αποφυγή κάθε είδους επισκέψεων, συναντήσεων και εξόδων με τους
φίλους και την οικογένειά σας από την πλευρά του/ της συντρόφου σας
–ιδιαίτερα αν μέχρι πρότινος τέτοιες συναντήσεις κανονίζονταν συχνά,
χωρίς κανένα πρόβλημα– μπορεί να είναι ένδειξη τύψεων από την πλευρά
του/ της. Αν αποφεύγει να δει τους φίλους και την οικογένειά σας, με
τους οποίους μέχρι πρόσφατα τα πήγαινε περίφημα, μάλλον δεν είναι επειδή
τους βαρέθηκε –είναι επειδή ντρέπεται να τους βλέπει να του/ της
φέρονται σαν οικογένεια, ενώ εκείνος-η σας απατά.
* Γκρινιάζει διαρκώς. Αντίθετα απ’ ότι θα περιμένατε, η συνεχής γκρίνια
για ό,τι λέτε ή κάνετε είναι, σύμφωνα με τους ψυχολόγους, ένδειξη της
υποσυνείδητης προσπάθειας που καταβάλει να δικαιολογήσει στον εαυτό του/
της τις πράξεις του/ της. Αν κάθε προσπάθεια επικοινωνίας αποτυγχάνει
γιατί εσείς στα μάτια του/ της «έχετε αλλάξει», αυτόματα οι τύψεις
μειώνονται, καθώς η απιστία, στο μυαλό του «ενόχου», είναι
δικαιολογημένη: δε φταίει μόνο εκείνος-η, φταίτε κι εσείς που δεν του/
της κάνετε πια.
* Και τι είναι χειρότερο από κάποιον που γκρινιάζει διαρκώς; Κάποιος ή
κάποια που δε φαίνεται να προσέχει καν ότι είστε εκεί. Αν ξαφνικά ο/ η
σύντροφός σας δε δείχνει να ενδιαφέρεται για τη γνώμη σας, δεν
παραπονιέται ότι δεν τον/ την προσέχετε αρκετά, δεν τον/ την πειράζει να
μην τον/ την συνοδεύσετε στα γενέθλια του κολλητού, το γάμο του
ξαδέρφου ή το πάρτι της εταιρείας, δε δίνει την ίδια σημασία ή δε
φαίνεται να συμμετέχει καν σε κοινούς κώδικες επικοινωνίας που είχατε
αναπτύξει και αδιαφορεί πλήρως για τις μικρές, καθημερινές σας συνήθειες
και διαφωνίες που μέχρι πρότινος τον/ την έκαναν έξαλλο-η, μάλλον η
σκέψη του/ της είναι τόσο προσηλωμένη κάπου αλλού, που δεν παρατηρεί καν
την ύπαρξή σας.
* Μιλά συχνά για κάποια-ον που δεν ανέφερε πριν. Αν ο… συνένοχος είναι
κάποιος από το κοντινό περιβάλλον του/ της συντρόφου σας –για
παράδειγμα, ένας συνάδελφος ή κάποιος από τα μαθήματα χορού/ κωπηλασίας/
σκι/ τένις– που δικαιολογείται να συναντά καθημερινά, το όνομά του/ της
θα αρχίσει να αναφέρεται σε αρκετές συζητήσεις χωρίς προφανή λόγο και
αιτία. Οι αθώες διηγήσεις για την ημέρα στο γραφείο/ γυμναστήριο/
κολυμβητήριο κλπ θα περιλαμβάνουν σχεδόν πάντα το άτομό του/ της, πρώτον
γιατί βρίσκεται συνεχώς στο μυαλό του/ της συντρόφου σας, και δεύτερον
για το «ξεκάρφωμα» –αν έτρεχε κάτι μεταξύ τους δε θα σας άφηνε να το
υποπτευθείτε αναφέροντάς τον/ την διαρκώς, σωστά; Λάθος. Και μάλιστα
μεγάλο.
* Ανανεώνει τη σχέση πάθους που είχε με το κινητό όταν το πρωτοπήρε.
Ήτοι, κινητό στην τουαλέτα, κινητό δίπλα στο κρεβάτι, κινητό πάνω στο
τραπέζι στο εστιατόριο που τρώτε. Ακόμα χειρότερα, απενεργοποιημένο ή
«στο αθόρυβο» κινητό χωρίς προφανή λόγο. Ή μάλλον, με πολύ προφανή λόγο:
για να μην το ακούσετε όταν θα χτυπάει στις 3.00 τα ξημερώματα μήνυμα
που θα λέει «μου λείπεις».
* Αρχίζει να προσέχει τον εαυτό του/ της πολύ περισσότερο απ’ ότι
προηγουμένως. Για παράδειγμα, γράφεται γυμναστήριο, βάφεται τα χαράματα
για να πάει στο γραφείο, αρχίζει αυστηρή δίαιτα, αγοράζει καινούρια
ρούχα –αυτό προφανώς ισχύει μόνο για τους άνδρες, οι γυναίκες το κάνουν
ούτως ή άλλως–, βάζει τακούνια και άρωμα για να πάει για ψώνια, αλλάζει
κούρεμα… Ακόμα χειρότερα, κάνει όλα τα παραπάνω χωρίς να ρωτάει τη γνώμη
σας –π.χ. επιστρέφοντας από το κομμωτήριο δε ρωτάει «σου άρεσε
περισσότερο το προηγούμενο χρώμα/ χτένισμα;» όπως συνήθως, ούτε
ενδιαφέρεται αν προσέξατε το νέο του/ της look.
* Αποφεύγει να απαντά στις ερωτήσεις σας σχετικά με την ημέρα του/ της,
δεν έχετε σχεδόν ποτέ ξεκάθαρη εικόνα του προγράμματός του/ της και δεν
κλείνει ραντεβού μαζί σας παρά μόνο μια δυο ώρες πριν, αντίθετα με
παλιότερα. Με άλλα λόγια, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο της συνάντησης με
τον/ την άλλον-η, για όσο το δυνατόν περισσότερο γίνεται, και
κανονίζει, τελικά, μαζί σας όταν οι πιθανότητες για συνάντησή τους έχουν
μειωθεί στο ελάχιστο. Και, βέβαια, φροντίζει να απαντά γενικά και
αόριστα για το πού ήταν και τι έκανε αν τον/ την έχει ήδη συναντήσει, ή
να επαναλαμβάνει τις ερωτήσεις σας πριν τις απαντήσει –κλασσική μέθοδος
εξοικονόμησης χρόνου για τη σύνταξη του καλύτερου δυνατού ψέματος.
* Γίνεται ξαφνικά αυτόνομος-η. Εκεί που πάντα μιλούσε για «εσάς» στο
πρώτο πληθυντικό –θα βγούμε με τον τάδε, μας κάλεσαν στο πάρτι, μας πήρε
τηλέφωνο η μαμά σου– τώρα μιλά στο πρώτο ενικό για τα σχέδια και τις
δραστηριότητές του/ της, τα οποία περισσότερο ανακοινώνει παρά συζητά
μαζί σας. Αν, μάλιστα, αποφεύγει τα μακροπρόθεσμα σχέδια –όπως το πού θα
πάτε διακοπές το καλοκαίρι– μπορείτε ελεύθερα να ανησυχήσετε ότι η
απιστία του/ της δεν είναι μια επιπόλαια περιπέτεια της μιας νύχτας.
* Έχει χάσει κάθε διάθεση για σεξ –μαζί σας. Αν μέχρι χθες κάνατε
ολονυχτίες κάτω από τα σεντόνια και τώρα κάθε βράδυ που ξαπλώνει μαζί
σας έχει πονοκέφαλο/ νυστάζει/ είναι κουρασμένος-η, μάλλον για την
κούραση δε φταίει ο υπερβολικός φόρτος εργασίας, αλλά το γεγονός ότι
περνά πολλές ώρες κάτω από τα σεντόνια κάποιου άλλου.
Η.Κ.
Δημοσίευση | 18 Απριλίου 2008
Διαβάστε περισσότερα στο:
http://www.in2life.gr/everyday/modernlife/article/152154/apistia-9-tropoi-na-thn-anakalypsete.html
Πηγή: www.in2life.gr
Πολλοί
λόγοι έχουν προταθεί για να εξηγήσουν γιατί οι άνθρωποι παίρνουν
ναρκωτικά και γιατί μερικοί χρήστες εξαρτώνται από αυτά. Οι περισσότερες
θεωρίες για τις αιτίες της χρήσης ή της εξάρτησης από τα ναρκωτικά
βασίζονται σε περιγραφές των ίδιων των χρηστών. Υπάρχουν πολύ λίγα
στοιχεία για τα χαρακτηριστικά αυτών των ατόμων, πριν εμπλακούν με τα
ναρκωτικά. Παρ’ όλα αυτά, είναι μάλλον απίθανο να οφείλεται είτε η χρήση
των ναρκωτικών είτε η εξάρτηση από αυτά σε έναν και μόνο παράγοντα.
Φαίνεται ότι η χρήση ναρκωτικών γενικά είναι το αποτέλεσμα της
αλληλεπίδρασης ανάμεσα στο ναρκωτικό και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του
ατόμου και του περιβάλλοντός του. Στη συνέχεια (σειρά είναι τυχαία)
αναφέρονται κάποιοι λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι παίρνουν ουσίες
(συμπεριλαμβανομένων του αλκοόλ και του καπνού).